آئین مستان

عشق من به کوفه میا

ای کاش میشد بگیره عاقبت دعام / شبیه رویا باشه درد و غصه هام

یکی بره خبر بده به کاروان / دیگه نیاد به سمت کربلا آقام

دلم زغم پر آه و حسرته / به شهرشون که قحط غیرته

نیا حسین آخه غریب کشی / واسشون یه عادته

عشق من میا به کوفه

آتیش و در، دوباره چشمامه پر آب / دوباره زنده شد غم ابو تراب

یه لشگری منو کشوند تو کوچه ها / هنوز روی دستامه نشونه ی طناب

خزون میشه زغصه ها بهار / اینا دارن مغیره بیشمار

اگه میای گل سه سالتو / تا به شهر غم نیار

در کوچه میان بازار / باز میشه مدینه تکرار

عشق من میا به کوفه

از نامردی شده درون سینه تنگ / پیچیده هر جایی صدای طبل جنگ

یه عده میسازن کمون و تیغ و تیر / و کار عده ای شده پرتاب سنگ

اینا توان ز سینه میبرن / بلای جون به آل حیدرن

یه عده ای برای مرکبا / نعل تازه میخرن

من اولین فدایی تو هستم

من دل به تار موی تو ببستم

ای پور ختم المرسلین

احوال عاشق را ببین

میا به کوفه

دشمن نپندارد که من حقیرم

من بر تو پور فاطمه اسیرم

من خانه بر دوش توام

من حلقه در گوش توام

میا به کوفه

مُسلم نمایان مُسلم تو کُشتند

دون فطرت اند و خنجری ز پشت اند

مردانشان کمتر ز زن

مهمان کُش پیمان شکن

میا به کوفه

یاری ز یک زن از بَد زمانه ست

از طوعه خواهم آب اگر بهانه ست

من شمع بی پروانه ام

من طایر بی لانه ام

میا به کوفه

سلام بر تو و بر پاره  پاره پیکر تو

به اشک چشم تو و خون پاک حنجر تو

هزار حیف که مثل حسین در گودال

نبود تا که کند گریه بر تو خواهر تو

زنان کوفه زده دسته های نی آتش

ز بام خانه فرور ریختند بر سر تو

میان آن همه نامرد های مهمان کش

فقط در آن دل شب طوعه گشت یاور تو

درود بر لب عطشان و چشم گریانت

سلام باد بر آن یا حسین آخر تو

سکینه در حرم از غربت تو می گوید

رقیه گریه کند پا به پای دختر تو

ابا عبدالله اول روضه خون مسلم بخونه، چجوری روضه خوند؛ تا خبر شهادت دادند حضرت رفت تو خیمه مخدرات، همه دور آقا حلقه زدند، محرم ها روپوشاشون بالا زدند نگاه کردن دیدن حسین آروم آروم داره اشک میریزه، سرش آورد بالا گفت: بگید دختر مسلم بیاد، دختر جناب مسلم اومد تو بغلش نشست دیدن ابی عبدالله آروم آروم دست می کشه رو سر این دختر میخواد بگه آی مردم عالم دختری که بابا نداره، دختری که داغ دیده باید نوازشش کرد یاد بگیرن همه دختری که بابا نداره زدن نداره

گفت ای دست گل زیبایم

من از امروز تو را بابایم

دختر کوچک من خواهر توست

خواهر غم زده ام مادر توست

وقتی سفیر پیامبر(ص) در حوالی شهر شام به صحرای موته رسید. از قضا به حاکم موته شرجیل بن عمروقصان که به شکار به صحرا آمده بود، برخورد کرد. چون سفیر پیامبر(ص) را دید از او سوال کرد: کیستی؟ از کجا آمده ای؟ به کجا می روی؟ او گفت: از مدینه آمده ام، از پیغمبر آخرالزمان نامه دارم و به سوی پادشاه شهر شام میروم تا که او را به دین پیغمبر دعوت نمایم. شرجیل ملعون در غضب شد و دستور داد تا او را بگیرند. ظالمان او را گرفتند و نامه پیغمبر را پاره کردند و سرش را از بدن جدا کردند. تا این خبر به رسول اکرم (ص) رسید آن حضرت برآشفته شدند و حمّیت او به حرکت درآمد و پسر عمّ خود جعفر طیار را طلبید، همراه چهار هزار سوار به طرف شرجیل حاکم موته فرستاد به جهت انتقام سفیری که بی گناه کشته شد.

اشاره گریز: جان به قربان آن سفیری که مولایش نیز مانند او غریبانه به شهادت رسید.

منبع: کتاب گریز های مداحی